Aan het einde van het jaar is het altijd fijn om even terug te blikken (ook dit jaar doe dat gewoon ook al liep het net als bij iedereen allemaal wat anders…). Waar ben ik eigenlijk mee bezig (geweest)? Wat heb ik allemaal gedaan? Wat is er goed gegaan of zelfs gelukt? Daar mag ik trots op zijn. En wat is er helaas niet gelukt? Daar kan ik nog wat van leren of het heeft me misschien al wat geleerd. Door me dat bewust te worden, kan ik het ook vasthouden. En kan ik de aanpassingen maken die nodig zijn om het volgend jaar anders te doen. Zodat ik steeds iets verder kom. Als ondernemer, trainer, coach, vrouw, moeder, maar vooral als mens.
Terugblikken: wat heb ik gedaan en hoe is het gegaan?
Ondanks Corona heb ik genoeg om blij en dankbaar of zelfs trots op te zijn. De opvallendste zijn toch wel de omschakeling van offline naar online trainen en het ontstaan van wandelcoaching. Uit noodzaak geboren en een beetje sceptisch over de effectiviteit ben het gewoon gaan doen. En langzaam vond ik ook daar in beide weer mijn eigen manier, waardoor ik er alsnog een goed gevoel over kreeg. Natuurlijk zijn er ook plannen niet gelukt. Dat mooie boek over (prestatie)druk bijvoorbeeld wat nu in de winkels zou liggen. Dat is er dus nog niet. Datzelfde geldt voor het bewaken van mijn weekplanning. Dat lukt me nog steeds onvoldoende. Hoe mooi zou het zijn als ik komend jaar eens af zou komen van het gevoel dat ik tijd tekort kom? Ik neem mezelf opnieuw voor om me aan mijn vooropgestelde jaarplan te houden en niet stiekem van alles erbij en eromheen te gaan doen (ik schreef daar begin vorig jaar al een blog over ‘Bezig met je doelen of stiekem aan het dolen’) zodat ik ook genoeg tijd overhoud voor mijn gezin, familie en vrienden.
Vooruitblikken: wat wil en ga ik doen?
Om mijn nieuwe doelen te bepalen, maak ik dus elk jaar een jaarplan. Nothing fancy, maar gewoon een A4-tje met mijn hoofddoelen. Voor komend jaar staan er al weer 5 op. Een paar oude in de herkansing en een paar nieuwe. Een ervan is de certificering als coach door de Nobco. Ook wil ik verhuizen met mijn kantoor en ik wil zorgen voor een groter bereik van mijn blog. Mijn kernwaarden – je leest ze hier – zijn mijn kompas bij de selectie. Daar leg ik ze eerst langs om te checken of ze me echt verder helpen. Of ze wel passen bij wie ik wil zijn. Als dat zo is, dan mogen ze blijven, anders niet. Door Corona laat ik me ook niet te veel afleiden: er kan immers vaak veel meer dan je zelf denkt, zij het ietwat anders (lees ook mijn blog hierover met titel We kunnen veel meer dan we denken).
En nu waarmaken: dit kan je erbij helpen
En dan is het tijd om te gaan doen. Hoe zorg ik er nou voor dat het lukt of dat ik in elk geval in de buurt kom? Voor mij werken deze twee manieren heel goed:
- Mijn doelen uitschrijven in een zin met daarbij al een paar eerste concrete acties. Om vervolgens ook echt tijd in te plannen in mijn agenda. Dat zorgt ervoor dat ik zeker weet dat ik elke maand of week een stapje zet richting dat doel. En elk stapje -hoe klein ook – is er een, zo vertel ik ook altijd mijn deelnemers. Ik zie dan ook gelijk of ik er genoeg tijd voor kan maken in mijn agenda. En dat geeft rust.
- Mijn doelen hardop benoemen en delen met anderen. Dat is de wet van de aantrekkingskracht. Hierdoor kan het universum me ook een handje helpen. En ik heb immers ook vaak anderen nodig voor het dichterbij halen van mijn doelen. Dus dan kunnen ze er maar beter van op de hoogte zijn zodat ze met me mee kunnen lopen. Het zorgt er ook voor dat ik mijn eigen doelen serieus neemt en me eraan commit. Ik ben als het ware mijn eigen stok achter de deur die ervoor zorgt dat ik blijf lopen.
Lekker bezig: vasthouden maar ook loslaten
Doelen stellen helpt je om te komen waar je wilt zijn. Anders doe je maar wat en loop je het risico dat een ander of de situatie voor je bepaalt waar je naar toe loopt. Maar het kan je ook verkrampen en ervoor zorgen dat je vergeet te genieten op de weg er naar toe. En dat herken ik helaas ook maar al te goed. ‘In het lopen, ontvouwt zich de weg’, hoorde ik laatst iemand zeggen. Een spreuk die me bijbleef. Omdat het me leert dat het stellen van doelen goed is, maar dat ik daarna ook mag loslaten en gewoon moet gaan lopen. De weg er naar toe ontvouwt zich dan vanzelf (dat ervoer ik immers ook echt heel sterk afgelopen jaar in mijn nieuwe bezigheden). Het zorgt ervoor dat ik handel vanuit vertrouwen en dat helpt me om ontspannen en dus ook gewoon lekker met mijn doelen bezig te zijn.
Welke mooie plannen heb jij voor het nieuwe jaar en hoe ga jij ervoor zorgen dat je er vooral lekker en ontspannen mee bezig bent en blijft?
Groet, Eiline
