December is misschien wel de drukste maand van het jaar voor velen. Voor mij voelt het alsof ik voortdurend iets aan het voorbereiden ben. Is het ene evenement klaar, het volgende komt er al weer aan. Maar december is meer voor mij. Ik maak altijd een lijst van dingen waar ik trots op ben dat ik ze gedaan heb in datzelfde jaar. Een moment van bezinning. En waar ik mezelf dan toe moet dwingen, is om niet alleen prestaties op te schrijven, maar juist ook de gewone dingen. De dingen die ertoe doen, maar die niet echt opvallen. De dingen die er gewoon zijn en die me voor mijn gevoel te makkelijk afgaan.En geloof me daar moet ik echt mijn best voor doen. Veel makkelijker is het om te grote dingen zoals een spannende nieuwe training of een webinar te noemen. En dan natuurlijk vooral datgene wat gelukt is. Maar ik wil dus juist ook denken aan een telefoontje naar iemand waarvan ik even dacht dat diegene het nodig had, die heerlijke avond met mijn man waarop we geen gedoe hadden of dat ene momentje met mezelf waarin ik helemaal tevreden was. Ook de niet doe-dingen dus. De dingen die er al zijn. Die niet beoordeeld worden. En die gewoon al goed zijn.
Waarom ik dat nu ook weer deel zal ik je uitleggen. Ik heb afgelopen jaar heel wat mensen mogen begeleiden in een 1 op 1 traject of in een training. En ook al kwam iedereen met een andere vraag bij mij binnen – de een wilde duidelijker communiceren, een ander wilde zichzelf beter leren kennen – een ding hadden veel van hen gemeen. Allemaal worstelen ze regelmatig met de druk van onze maatschappij. Ik noem het levensdruk. Het vele moeten en de hoge eisen en verwachtingen van zichzelf en van anderen. Ik zie het nu ook gebeuren bij mijn oudste zoon. Hij moet zoveel. En alles wat hij doet, wordt ook gemeten. En beoordeeld. Dat geeft een enorme druk. Een druk die ik zelf ook herken. En die mijn klanten dus ook herkennen. Wat helpt, is het je bewust zijn en jezelf programmeren zodat je vooral in jezelf blijft geloven. Ik zei vanmorgen tegen mijn zoon die een toets Frans had, wat hij echt heel moeilijk vindt: ‘Ook al lukt het vandaag niet, je blijft gewoon ademen hoor. Er verandert niets aan jou, wat er ook gebeurt vandaag’. Wat ik hoop dat hij daarvan zal oppakken, is dat hij zijn resultaat niet is. Want dat is zo verleidelijk om te denken in deze maatschappij.
En ik moet mezelf ook voortdurend programmeren. Voor mij zit dat heel erg in muziek en dan met name in opwekkingsliederen. Ik ben gelovig. Ik geloof in een goede God en dat betekent voor mij dat ik geloof in de goede afloop. Zo luister ik in deze periode naar kerst – het feest van het licht – veel naar ‘It is well with my soul’, een opwekking die niets anders zegt dan dat het al goed is. Dat ik al goed genoeg ben. Wat er ook gebeurd is of nog gebeurt. En dat vertrouwen maakt dat ik alles wat er om me heen gebeurt, kan relativeren en elke dag weer doe wat ik kan, of het nou lukt of niet.
Waar ben jij trots op van jezelf in het afgelopen jaar?
Groet, Eiline
