‘Iedereen mag tot 23.30 uur buiten blijven’, ‘Iedereen drinkt al’ of ‘Niemand heeft nog schermtijd’. Zomaar een paar uitspraken van mijn dochter van 14, die ik niet dagelijks maar zeker wekelijks hoor. Soms heb ik het geduld om rustig uit te leggen waarom we bepaalde afspraken maken, andere dagen maken ze me moedeloos en moet ik me inhouden om het niet uit te schreeuwen dat ik ook liever had dat dit allemaal niet nodig zou zijn. Dat ik social media en vooral TikTok haat omdat het je volpropt met dingen die je moet doen, kunnen en hebben. Dat ik ook liever een veilige wereld zonder (vooral sterke!) drank had gehad. Om alsnog veel te fel te eindigen met de vraag waarom zij dat zelf niet snapt, waardoor ze helemaal niet meer naar me luistert omdat ik toch alleen maar boos ben. Logisch…
Niet boos maar bezorgd
Wat ik natuurlijk bedoel, is dat ik me zorgen maak. Dat ik zelf ook niet weet wat de beste manier is om hiermee om te gaan. Ik alleen maar wil dat ze elke avond veilig thuiskomt en niet (te veel) bloot staat aan al die invloeden van social media. En dat ik heel bang ben dat als we dit niet goed begeleiden, ze misschien echt gaat geloven dat het allemaal echt is en dat ze aan alles moet meedoen om te voldoen. Dat het sluipend aan haar zelfvertrouwen gaat knagen, ze haar sprankelende zelf (ja, ik ben ook heel trots op haar!) verliest uit angst om er niet bij te horen.
In dezelfde boot
Erbij horen. Dat is immers belangrijk. Dat kan en wil ik niet ontkennen. Ik wil ook dat ze ergens bij hoort. Dat ze niet alleen is en zich geliefd voelt. Ik betrap me er zelfs op dat ik soms toch toegeef omdat ik wil dat ze niet buiten de boot valt. Toch is dit precies wat me ook irriteert, want als ik andere ouders spreek dan worstelen zij met precies hetzelfde en zitten we dus eigenlijk in dezelfde boot, maar dan wel zonder dat we het van elkaar weten…
Open up
Zo sprak ik vorige week een moeder die haar zorgen met me deelde. Niet uit zichzelf, maar nadat ik de mijne had uitgesproken. En werkt het niet altijd zo? Zijn we zelf vaak ook niet te bang om ons openlijk uit te spreken uit angst om iets geks te zeggen of zelf ook niet te voldoen? Terwijl we van onze kinderen verwachten dat ze ‘wijzer’ zijn en zich niet zo laten beïnvloeden door wat anderen van ze denken. En he, ik vind het ook niet altijd even gemakkelijk om mijn twijfels en zorgen te delen, maar het werkt wel. Want, ook al wordt het er niet veiliger van op straat of laat het TikTok verdwijnen, het zorgt ervoor dat ik me gesteund en gesterkt weet in de soms zo lastige keuzes die we als ouders voortdurend lijken te moeten maken. En ik ben vast niet de enige die dat wel kan gebruiken, toch…?
Groet, Eiline
PS: dit is toevallig een privé situatie waarover ik schrijf over de kracht van Open up, maar als trainer in het bedrijfsleven zie ik dagelijks dat het ook daar vele malen beter werkt als we wat opener naar elkaar willen en durven zijn. Lees het o.a in mijn blog ‘van het slot af’.
