Als mensen horen hoe wij vakantie vieren – we varen al een paar jaar met een groep zeilboten naar een mooie ietswat verre bestemming – dan krijg ik een hele hoop vragen en reacties op me afgevuurd. ‘Hoe werkt dat dan? Wat gaaf! Maar is dat niet heel zwaar? Met zoveel mensen en zoveel meningen. En dan het weer wat voortdurend verandert.‘ In zeilers termen ook wel: ideale wind, iets te harde wind, tegenwind of helemaal geen wind. Hoe zorg je er dan voor dat je wel echt tot rust komt, oplaadt oftewel goed voor jezelf zorgt?
De idee: het zelfsturende team
Varen in een groep is eigenlijk net als werken in een team. Een zelfsturend team in dit geval. In een zelfsturend team ben je gezamenlijk verantwoordelijk voor het behalen van de doel(en). Je hebt dit doel samen bepaalt en werkt vervolgens ieder afzonderlijk aan een of meerdere taken die nodig zijn om het doel te behalen. Doordat iedereen hetzelfde doel heeft maar tegelijkertijd zelf stuurt op de invulling daarvan, veronderstellen we dat de betrokkenheid en daarmee de inspanning van een ieder optimaal is. So far, so good.
De praktijk: onze groep
Varen in een groep is eigenlijk net als werken in een zelfsturend team. Ook nu is ons doel gezamenlijk bepaald. Ook nu voeren we gezamenlijk op maar moest een ieder zijn eigen boot met bemanning zelf met een eigen koers naar de volgende haven brengen. En ook nu wilden we niets liever dan dat iedereen zich optimaal betrokken en toch ook vrij voelde om samen de eindstreep te halen. So far, so good.
De idee: op tijd besturen
Varen in een groep is eigenlijk net als werken in een zelfsturend team. Want zelfsturing heeft voordelen, maar kent ook valkuilen. Want wat doe je als de omstandigheden veranderen en het doel bijgesteld moet worden? Als je je niet meer goed voelt in de groep of als je jouw taak niet meer kunt of wilt volbrengen. Dan bespreek je dat open en eerlijk zodat we als team op tijd kunnen bijsturen.
De praktijk: kleur bekennen
Varen in een groep is eigenlijk net als werken in een zelfsturend team. Want je voelt m al. We hadden heel veel lol en voeren langs de mooiste plaatsen met prachtig weer. Maar er is altijd iets wat anders gaat. In ons geval kregen we vrije stevige tegenwind waardoor er verschil van inzicht ontstond over de beste route naar huis. Niet iedereen voelde zich meer senang met de volgende slag(en). En toen kwam het erop aan. Iedereen moest kleur bekennen. Geloof ik echt in het (oorspronkelijke) plan? Kan en wil ik nog door? En wat heb ik dan nodig?
Kapitein op eigen schip – niet alleen in de vakantie
Varen in een groep is eigenlijk net als ons dagelijkse leven. Want net als in het ‘echte leven’ is het immers ook de uitdaging om niet alleen in (het behalen van) het doel te blijven geloven – ook al gebeurt er van alles onderweg – maar ook goed voor jezelf te blijven zorgen onderweg. Want alleen dan houd je het op een prettige manier tot de eindstreep vol. En dat doe je door open en eerlijk te durven zijn, kleur te bekennen als dat nodig is. Aan te geven wat je wel en echt niet (meer) kan leveren of wat je nodig hebt om door te kunnen. Zo ben en blijf je kapitein op je eigen schip. Lastig? Jazeker, want er zijn meer reden om het niet te doen dan wel, zo blijkt vaak in de praktijk. Maar gelukkig is het te leren. Lees hier de 7 stappen naar duidelijk jezelf zijn oftewel kapitein op eigen schip – niet alleen in de vakantie.
Groet, Eiline
PS: Wij zijn niet gezamenlijk maar wel allemaal veilig thuisgekomen omdat iedereen kapitein bleef op eigen schip. Schip ahoy!
