Ik sprak vorige week met Henriette. Henriette is op zoek naar een baan die echt bij haar past. Henriette werkt er hard voor. Ze solliciteert elke week op minimaal 2 vacatures en ze houdt haar netwerk ook keurig bij. Niet zelden wordt ze dan ook uitgenodigd voor het eerste gesprek. En ook die gesprekken gaan goed. Maar desondanks heeft ze nog geen baan. En dat komt niet doordat ze afgewezen wordt, dat komt doordat ze vaak net voordat ze een ronde verder kan gaan in paniek schiet. ‘Kan ik dit wel?’ en gedachten van gelijke strekking zorgen ervoor dat ze blokkeert en een eventuele aanbieding – vaak preventief – zelf afwijst. Ondanks de herhaling ervan, gaat ze door met solliciteren op vergelijkbare functies. Tot vorige week. Toen werd ze zo paniekerig wakker dat ze even niets meer kon. Ze verkrampte letterlijk helemaal en besefte ineens dat het genoeg was. Dat dit zo niet langer kon. Dat zij zo niet langer door kon.
Aanspannen of …
Misschien herken je het zelf ook wel? Je wilt iets voor elkaar krijgen en het lukt je maar niet. Je bent vastbesloten dus je zet een tandje bij. Je voelt dat je lijf vermoeid wordt, maar je wilt niet opgeven. Je bent immers een doorzetten en daar ben je trots op. Je lijf roept steeds harder dat het zo niet langer kan. Je schouder zitten vast, regelmatig ervaar je hartkloppingen en je slaapt onrustig. Je kan dit nog heel lang volhouden. Net zoals Henriette. Je kunt wachten op het stopsignaal wat je lijf ongetwijfeld vroeger of later zal afgeven. Net als bij Henriette. Je kan zelfs wachten op ergere klachten – denk aan burn out-gerelateerde klachten – als je al veel langer dit soort gevoelens negeert. Of je besluit dat je het voor wilt zijn. Dat je zelf gaat doen wat je nodig hebt om weer lekker te kunnen functioneren. Maar hoe dan?
…ontspannen?
De boeddhistische monniken uit de Himalaya weten het al veel langer. Onze ware kracht zit niet in het vechten tegen de omstandigheden, maar juist in het accepteren ervan. Het is net als in een wildwaterbaan. Als je hierin de regie wilt houden, kom je heus wel beneden, maar waarschijnlijk wel vol blauwe plekken. Als je je echter mee laat voeren door de stromen van het water, bots je bijna nergens tegen aan en kom je veel meer ontspannen beneden aan. En – ook niet onbelangrijk – heb je ervan kunnen genieten. Bij dit voorbeeld van de wildwaterbaan kunnen we ons nog wel wat voorstellen. Maar hoe vaak betrappen we ons er in het echte leven niet op dat we – stiekem – aan het vechten zijn. Omdat we het anders willen dan het is, omdat we denken dat het nou eenmaal van ons wordt verwacht of omdat we het vaak gewoon zo geleerd hebben. Hoe zorgen we dan weer voor die broodnodige ontspanning waardoor we ons weer durven laten nemen door de natuurlijke stroom en de rust die daar bij hoort?
Ontspannen: uit je hoofd, in je lijf
Hoe zorg je er voor dat je ontspant in plaats van aanspant is dan eigenlijk de vraag. Dat zit m natuurlijk in voldoende pauzes nemen. Net als voldoende rust inplannen, wandelen, sporten en dingen doen waar je energie van krijgt. Dat weten we inmiddels wel. Maar het kan ook anders. Makkelijker en sneller. Altijd en overal. Gewoon met ons eigen lijf. Spanning ontstaat in ons hoofd door alles wat we denken en vinden, ontspanning zit in ons lijf. Als je met je aandacht bij je lijf zit, kan je hoofd niet blijven denken namelijk. En creëer je dus als vanzelf rust in je hoofd. En ook dit principe hanteren de boeddhistische monniken al heel lang met het gewenste resultaat.
Zelf ervaren? Begin gelijk met deze makkelijke oefeningen
Om je het zelf te kunnen laten ervaren, geef ik een paar makkelijke oefeningen waarmee je het direct kunt uitproberen. Het enige wat je hoeft te doen, is met je volle aandacht naar een onderdeel van je lichaam te gaan. Als je zit, kunnen dat bijvoorbeeld je billen zijn. Voel dan hoe je billen de stoel raken en houd je aandacht daar een paar minuten volledig bij. Als je staat, kan je hetzelfde doen met je ademhaling. Richt al je aandacht een paar minuten op je ademhaling en op hoe je buik op en neer gaat bij het in- en uitademen. Liggend net voordat je gaat slapen bijvoorbeeld, kan je je aandacht richten op de aanraking met je matras. Voel hoe je erin wegzakt. Als je dit soort oefeningen een paar keer per dag een paar minuten doet, zal je zien dat het rustiger wordt in je hoofd omdat je je hoofd regelmatig de ontspanning geeft die het zo hard nodig heeft in deze tijd. En vanuit die rust krijg je vanzelf ook meer overzicht in je hoofd.
In de praktijk
Henriette heeft een mooi besluit genomen. Ze gaat niet langer op zoek naar wat ze denkt dat er van haar verwacht wordt. Ze gaat haar hart volgen en gaat werken in de zorg. Langzaam wordt haar duidelijk dat haar lijf haar precies de goede signalen heeft gegeven om haar van koers te laten veranderen. Om die kracht te blijven ervaren en op koers te blijven zonder nare bijwerkingen, kan ook zij zelf bewust de ontspanning gaan opzoeken in haar lijf. Want zoals een chinees gezegde zo mooi zegt: Spanning is wie je denkt te moeten zijn, ontspanning is wie je bent. In de ontspanning zitten dus alle antwoorden. Voor Henriette en ook voor ons.
Aanspannen of ontspannen: wat doe jij? Vertel het me in een vrijblijvend (kennismakings)gesprek.
Groet, Eiline
