Ze komt gelijk ter zake. ‘Ik zal eerlijk zijn’, begint ze, ‘mijn eerste gedachte toen ik de mail binnen zag komen, was dat dit niets voor ons zou zijn. Toch wilde ik een stukje lezen. En toen werd ik me toch in het verhaal gezogen en nieuwsgierig naar de hoofdpersoon… Ik wil weten hoe dit afloopt. Dus… we gaan ervoor’.
Hoor ik het goed? Is dit een ja? Rustig blijven nu en luisteren naar wat ze nog meer te zeggen heeft. We praten nog wat door over de rest van het boek om uit te komen bij alvast wat ideeën over het formaat en de omslag. 50 minuten later sta ik weer buiten. Ik kan het bijna niet geloven. Ik bel mijn man, mijn moeder, mijn schrijfcoach en een vriendin om het te vertellen. Dan wordt het misschien ‘echter’. Het werkt. Ik voel me blij en trots. Het. Gaat. Er. Dan. Toch. Echt. Komen. In mijn achterhoofd sluimert de gedachte dat er nog wel heel veel moet gebeuren om de deadline die we net benoemd hebben, te halen. Ik duw hem weer weg. Die komt wel weer terug, het is een hardnekkige, weet ik inmiddels. Ik denk bewust terug aan wat er vandaag gezegd is. Ze ziet mijn idee ook(!) zitten. Ze stuurt me het contract en maakt een voorstel voor de omslag. Ze zet me op de rol voor het najaar. Daar wil ik aan denken. Dat gaat me helpen om te komen waar ik wil zijn. Nu blij. En straks met mijn eigen boek in de boekhandel…
Vind je dit leuk om te lezen? Volg dan ook de rest van mijn reis naar publicatie van mijn eerste boek, dat vanaf half november zeer waarschijnlijk echt in de boekhandels ligt! Dank Colinda Buchner en Thema voor het vertrouwen!
#zijnwenietallemaaleenbeetjeanders #welijkenmeeropelkaardanweverschillen #duidelijkecommunicatie
