Ik ga natuurlijk niet op reis. Ik ga uiteraard helemaal nergens heen. Maar deze tijd lijkt wel een soort van reis. Een reis waarop ik elke dag iets nieuws ervaar. Heel veel ervaringen die ik liever niet zou hebben, maar ook een aantal die ik juist wel graag mee wil nemen voor als ik de reis ten einde is (lees: de coronacrisis ons verlaten heeft). Ik noem er een paar. Zo ontdek ik dat ik het heerlijk vind om ‘s avonds thuis te zijn in plaats van naar allerlei vergaderingen te moeten. Ik zit sowieso meer in het moment doordat mijn agenda minder vol zit. En niet te vergeten mijn hoofd. Ik zie daardoor veel bewuster hoe mooi de natuur is en als de zon schijnt, valt me dat ineens wel op. Komt waarschijnlijk ook omdat ik nu meer buiten ben doordat ik ook tussen het werk door even ga lopen. En virtueel contact houden, dat blijf ik ook zeker doen. Met mijn coachees maar ook juist met mijn familie en vrienden die verder weg wonen (lees ook mijn blog virtueel borrelen). Zo maar een paar dingen die ik – ook al ga ik niet op reis – zeker mee wil nemen. Omdat ze me de kant op duwen waar ik vaker wil zijn. En soortgelijke ervaringen hoorde ik de afgelopen week van meer mensen om me heen. Via videobellen uiteraard:).
Ervaren is krachtig, maar is het genoeg?
In veel trainingen wordt veel gewerkt met de leerstijlen van Kolb. Het model van Kolb stimuleert je om op meerdere manieren iets te leren. Ervaren is er een van. Een hele effectieve, zo hebben we o.a. leren fietsen. Door het gewoon te gaan doen. Het mooie van deze reis die we nu allemaal verplicht maken, is dat we ook nu – weliswaar soms ongewild – allerlei nieuwe dingen ervaren. En dus ook ontdekken wat goed of misschien zelfs beter voor ons werkt. We zijn of we het willen of niet aan het leren. En als iets voor je werkt, wil je het natuurlijk vasthouden. Leren door te ervaren is super krachtig daarvoor, maar het kan nog effectiever, zo leert ons ook het model van Kolb. Om een positieve ervaring vast te kunnen houden en deze misschien zelfs om te zetten naar een nieuwe routine, is meer nodig. We moeten de ervaring daarvoor ook bewust maken. Dus niet alleen ervaren, maar ook waarnemen wat er gebeurt. Om er vervolgens ook woorden of beelden aan te kunnen geven, er een begrip van te maken zoals Kolb dat noemt. Zodat je de ervaring ook vanuit je brein in gang kunt zetten, er bewust voor kunt kiezen en m ook echt vaker creëert. Ook als de situatie daar niet meer verplicht om vraagt.
Iets veranderen? Nu is het moment
Wil je iets veranderen in je leven? Dan is nu het moment. Maak voor jezelf bewust wat je mee wilt nemen na deze reis. Wat maakt je echt gelukkig? Waar ga je je tijd en aandacht bewust (meer) aan besteden? Waar geniet je – ondanks alles – echt van? En waarvan juist helemaal niet? Wat hoort echt bij jou? Oftewel wat neem je wel mee van deze – ongewenste – reis? Denk er niet alleen over na, maar schrijf het ook op – geef er woorden of beelden aan – zodat je het paraat hebt als het einde van deze reis in zicht komt. En het hoeven niet gelijk major changes te zijn, ook kleine veranderingen kunnen grote wenselijke gevolgen hebben en je weer een stukje verder brengen de kant op die je wilt. Oh ja, en dit alles hoeft natuurlijk niet perfect. Marjon Bohre schreef daar een prachtig artikel over voor Psychologie Magazine, je hoeft echt niet perfect door de crisis, waar ik me ondanks bovenstaande positieve ervaringen ook helemaal in herkende.
Ik ga niet op reis, maar neem wel mee…
En jij, wat neem jij mee ook al ga je niet op reis?
Groet, Eiline
