Vorige week ontmoette ik Arie. Het gebeurde in een grote tuinmeubelwinkel bij de koffiecorner. Arie hoorde mij een grapje maken met de bediening en begon tegen me te praten. Wat hij zei, weet ik niet meer precies, maar ineens zaten we geanimeerd te praten. Geen koffiepraat, maar een gesprek van hart tot hart. Arie vertelde me hoe hij worstelde met iets wat zijn schoonzoon had gedaan en ook ik deelde een zorg over een van mijn kinderen. We praatten nog wat door over onze ‘lastige’ situaties om een klein uurtje later allebei met een voldaan gevoel en een inzicht rijker weer afscheid te nemen. Wat gebeurde hier nou eigenlijk? Waarom begrepen we elkaar zo snel en zo makkelijk? Ik verdiepte me erin en kwam erachter wat een gesprek met een volslagen onbekende zo waardevol maakt en hoe ik dat ook in gesprekken met bekenden kan gebruiken.
Talking to strangers
Arie’s situatie was er een die we misschien allemaal wel kennen. Hij ergerde zich aan zijn schoonzoon omdat hij zijn auto had geleend en daar niet netjes mee om was gegaan. Hij was er heel boos over en voelde zich niet serieus genomen, maar had niets van dit alles aan zijn schoonzoon laten merken omdat hij bang was dat hij de relatie dan kapot zou maken. Aan mij kon hij zijn gevoelens prachtig en weloverwogen kenbaar maken, alsof hij er van een afstandje naar keek.
De emotionele schakelaar
Hoe zit dat? Een verklaring is dat we ons minder geremd voelen bij een onbekende. Een onbekende heeft immers geen verwachting van ons. Zij zien ons zoals we zijn, niet hoe ze graag zouden willen dat we zijn. Er is daardoor minder schaamte en dat geeft ruimte om vrijuit te praten. Maar er is meer. De meeste mensen gedragen zich net iets aangenamer bij onbekenden. Vergelijk het met een eerste date. We doen moeite voor de ander omdat we graag willen dat het slaagt en we vertellen dingen die we tegen onze bekenden misschien al niet meer hardop uitspreken omdat we denken of zelfs verwachten dat ze het al weten. Dat kwam ook uit een experiment dat professor Elisabeth Dunn uitvoerde. Praten met onbekenden dient als een emotionele schakelaar. Het helpt om met net iets meer afstand en vanuit meerdere perspectieven naar de situatie of onszelf te kijken, wat ervoor zorgt dat we onze gevoelens erover ook net iets beter kunnen verwoorden.
Mijn eigen emotionele schakelaar
In mijn rol als communicatietrainer en -coach reguleer ik mijn gedachten en emoties eigenlijk op dezelfde manier. Ik luister beter, ik wacht langer met reageren en ik weeg mijn woorden – vooral die over mijn gevoel – voordat ik ze uitspreek. Ik zorg er echter wel voor dat ik ze uitspreek, dus ik benoem vrijwel alles. In mijn rol als vrouw en moeder daarentegen vergeet ik deze vaardigheden moeiteloos. Ik uit me regelmatig ongenuanceerd of juist helemaal niet, waardoor ik de ander al kwijt ben voordat ik begonnen ben.
Talking to strangers, alleen dan met bekenden
Er is ook goed nieuws. Want als je het in de ene situatie kan, dan lukt het je ook in de andere. Doe dus wat vaker alsof je je man, kind, collega, vriend of vriendin een (relatieve) onbekende voor je is. Luister naar wat diegene misschien niet (meer) zegt, maar wat je wel zou horen bij een onbekende en durf het aan te raken. Benoem wat je ziet en hoort en vertel vooral zelf ook net even wat meer over waarom je iets wel of niet doet. Ontdek zo zelf wat talking to strangers, alleen dan met bekenden jou kan brengen. Dan doe ik dat ook:).
Groet, Eiline
