Dit is voorlopig mijn laatste blog. Ik stop er even mee. Mijn eerste blog schreef ik ruim 5 jaar geleden op 2 maart 2016. Hij ging over de making of mijn website Eiline.nl. Maar liefst 200 blogs later schrijf ik hier dit ene zinnetje dat ik even stop. En het voelt gek. Want ik wist al niet meer beter dan dat ik bijna elke week een blog ‘uitpoepte’. Elke week gebeurde er wel iets of sprak ik iemand waardoor er als vanzelf een blog in mijn hoofd ontstond. Eentje waarin anderen zich konden herkennen. Dat hoorde ik de afgelopen jaren het meest terug en dat was waarvoor ik het heel veel met liefde elke week weer deed. Voor mijzelf was het de perfecte manier om de week en alles wat daarin gebeurde helder te krijgen en te verwerken. Een goede gewoonte zo te horen dus. Gewoon maar blijven doen dan dus, of toch niet?
De kracht van de gewoonte
Heel veel gewoontes – in de psychologie noemen we dat patronen – helpen ons inderdaad om iets te bereiken of om door een moeilijke periode heen te komen bijvoorbeeld. Zo kan de gewoonte om elke dag even met je beste vriend(in) te bellen je helpen om met pijn of verdriet om te gaan. Gewoontes kunnen je ook helpen om iets moois beter vast te kunnen houden, zoals het vieren van een bijzondere (verjaar)dag bijvoorbeeld. Mijn blog hielp anderen om – toen ik met mijn eigen label startte – mij(n) (werkwijze) als trainer en coach te leren kennen, ze lazen het graag, haalden er inspiratie uit en het bracht mij heel wat nieuwe klanten. Een echte win-win dus.
De macht van de gewoonte
Gewoontes ontstaan dan ook meestal niet zomaar, maar met een goede reden. Ze geven ons een goed gevoel, meer houvast en/of controle of misschien de aandacht die we zoeken. Maar dat betekent niet dat je het altijd hetzelfde moet blijven doen. Gewoontes kunnen ook gaan belemmeren. Of gewoon niet meer voor je werken. Zo kan die (verjaar)dag die je altijd moet vieren je gaan irriteren. Een baan kan gaan aanvoelen als een comfortabele, maar tegelijkertijd ook energievretende gewoonte omdat het je niet meer brengt wat je zoekt. Voor mij gold dat ik bij het schrijven van mijn blogs steeds vaker twijfelde aan de impact ervan en het daardoor steeds moeilijker vond om wekelijks vol energie te blijven schrijven. Gewoontes kunnen ons dus ook juist vastzetten. Ons zelfs laten geloven dat stoppen geen optie meer is omdat we dan misschien wel iets verliezen wat we liever niet kwijt willen.
Stoppen is niet hetzelfde als opgeven
Stoppen voelt dan ook vaak als opgeven of soms zelfs als falen. ‘Sterke mensen zetten door’, toch? Ik ken deze gedachte maar al te goed. Hij was er regelmatig de afgelopen periode. Net als die andere niet helpende gedachten dat het niet goed genoeg was en dat mijn volgers natuurlijk allemaal meteen afhaken als ik stop. Maar ik weet inmiddels ook dat (even) stoppen/pauzeren niet hetzelfde is als opgeven. Dat stoppen niet betekent dat het verkeerd was of allemaal voor niets is geweest. Even stoppen geeft me juist de ruimte om de balans opnieuw op te maken. Om me bewust te worden van wat ik doe en waarom. Om nieuwe inspiratie en energie op te doen en vol overtuiging te kiezen niet of maar hoe ik weer verder wil. Want dat ik ook straks iets wil maken waarin mensen zich kunnen blijven herkennen, wat hen het gevoel geeft dat ze niet de enige zijn en dat we allemaal hele gewone mensen zijn met een heleboel dezelfde gedachten en gevoelens (lees ook mijn blog Vanaf de maan gezien zijn we allemaal even groot), staat voor mij als een paal boven water.
Pauze: durf te stoppen
Dus neem ik een pauze en durf ik te stoppen met bloggen. Richt ik mijn aandacht even op andere zaken (waaronder verhuizen). Zo geef ik mezelf de tijd en ruimte om weer echt te weten en te voelen hoe ik verder wil met mijn blog – of welke uitdrukkingsvorm er dan ook ontstaat (suggesties ook welkom!). Want stoppen – of even stilstaan zoals ik het al in een van mijn eerste blogs noemde – heeft niets met falen of opgeven te maken. Dus houd mijn social media en website in de gaten, want ‘this is not the end but the start of a new beginning…’.
Groet, Eiline
PS: Durf jij een pauze te nemen, even te stoppen als iets je niet meer verder helpt? Kom gerust eens langs om te onderzoeken wat jij eigenlijk echt nodig hebt – en wat dus ook niet (meer). Ik train en coach namelijk gewoon door:).
