Wie heeft er hier nou gelijk? Als we alleen kijken naar wat we zien en horen van elkaar is het lastig om te begrijpen waarom die ander doet wat hij doet en zegt wat hij zegt. Er staat dan eigenlijk figuurlijk een muur (met nare stekels) tussen ons in die ervoor zorgt dat we elkaar niet echt zien en daardoor makkelijk (ver)oordelen. Als we de tijd nemen om te kijken naar waarom iemand doet wat hij doet – de muur neerhalen door erover te praten – kunnen we het nog steeds oneens zijn met elkaar, maar begrijpen we elkaar wel beter. Dan wordt het makkelijker om elkaar geen verwijten te maken (die meestal als een boemerang weer terug komen!) omdat we het anders doen of voor iets anders kiezen en komen we vaak zelfs tot oplossingen waar we allebei blij van worden.
Ook zij kunnen veel meer dan (wij) denken
“Als mijn kind nu maar geen achterstand oploopt’ en ‘Hoe moet het nu met deze generatie kinderen, redden ze het…
oordelen){kind=link}