Coronatijd. Nee, daarmee bedoel ik niet de tijd die je besteedt aan het drinken van een coronabiertje, ook al zorgt die er ook vaak voor dat de druk er even af gaat:). Ik bedoel ook niet de tijd dat je het virus hebt. Nee, ik bedoel de tijd die we er ineens bij krijgen doordat we sinds afgelopen donderdag ineens veel minder te doen hebben. Minder leuke dingen zoals een concert, muziekles een sportwedstrijd of een feestje, maar ook minder te doen doordat er voor veel mensen een of meerdere taken in hun werk of studie wegvallen. Reistijd, meetings, presentaties, aanwezigheid bij colleges en congressen en noem het maar, ze vallen helemaal of grotendeels weg. Ik sprak vrijdagochtend iemand die zei: ‘Het voelt alsof ik maar voor halve dagen werk heb’.
Drukverlagend
Ik las al eerder een artikel van iemand op social media die aangaf dat het ook goed uit kan pakken dat we nu verplicht zo veel mogelijk thuis moeten blijven. ‘We moeten daardoor weer even terug naar de basis. Ons vermaken met eenvoudige, misschien wel saaie dingen en vooral met ons gezin of huisgenoten’, schreef ze. Dat klinkt voor de een misschien heel aanlokkelijk, een ander baalt er wellicht stevig van omdat de muren op hem afkomen. Maar een ding geldt voor velen van ons: leuk of niet, het verlaagt wel even de druk. De tijdsdruk vooral natuurlijk – want daarvan lijken we altijd tekort te hebben – maar ook de druk om te presteren, want sommige dingen gaan nu gewoon even niet. Organisaties, verenigingen en bedrijven draaien op halve kracht of leggen het werk zelfs even helemaal neer. Overmacht’ zeggen we dan en we berusten er makkelijker in. De maakbaarheid van alle dingen is even ver te zoeken.
Verbonden
Vergelijk het met een natuurramp zoals een overstroming of een heftige storm. Als zoiets zich voltrekt dan staat alles even stil. Belangrijke zaken, zoals directe familie en gezondheid, blijven overeind en de rest valt als vanzelf weg terwijl we ons de dag ervoor nog hopeloos druk over konden maken. We balen misschien wel van de mogelijke gevolgen, maar we hebben tegelijkertijd ook weer meer oog voor de mensen om ons heen die direct of indirect getroffen worden. We voelen ons weer met elkaar verbonden. In dit geval met bijvoorbeeld de mensen die zelf ziek zijn, in de risicogroep vallen of waarvan het bedrijf in gevaar komt. Ik zag zojuist nog een berichtje op de buurtapp waarin iemand aanbiedt om boodschappen te doen voor een onbekende uit de kwetsbare groep. Een ander bood aan om op te passen op de kinderen van zorgverleners als die niet naar school kunnen. En we blijken ook buitengewoon creatief in het zoeken en vinden van alternatieven die geen fysiek contact vereisen waardoor velen ook gewoon door kunnen werken. We ontwikkelen versneld nieuwe manieren van online lesgeven en kerk houden en blijven ook zo met elkaar verbonden. En dan is er ineens ook tijd om rustiger je werk te doen. Om ook eens na te denken over je lange termijn, in plaats van vooral reageren op wat er op je pad komt zoals het normaal vaak gaat. Kom je misschien zelfs weer beter in verbinding met jezelf en dat wat je echt belangrijk vindt.
Coronatijd: extra tijd en aandacht voor en met elkaar
Dus wens ik iedereen als het dan toch niet anders kan heel veel coronatijd! En dan natuurlijk zonder de stress die het bijwerken of oplossen van mogelijke problemen of ontstane crisis met zich meebrengt. Hopelijk lossen we dat te zijner tijd ook met steun van de overheid en elkaar op. En ook daarvoor maken al heel veel mensen zich sterk, zag ik gisteren en vandaag op social media. Geniet vooralsnog van de extra tijd en aandacht voor en met elkaar!
Groet, Eiline
PS: ik werk overigens gewoon door aan mijn boek over prestatiedruk, want daarvoor werk ik vooral alleen op kantoor. Maar ook ik pak coronatijd met mijn gezin, want die zijn en werken wel veel meer thuis. Ik voel een spelletjesmarathon aankomen…
