‘Als ik misschien nog even wat mag vragen?’, hoor ik zachtjes van achteruit de ruimte komen. En voordat ik een antwoord kan geven, heeft een ander al weer een andere vraag neergelegd en zou de eerste vraag ondergesneeuwd kunnen zijn als ik er geen aandacht meer aan zou geven. Hoe zit dat toch dat de ene opmerking of vraag gelijk opgepakt wordt en een andere nauwelijks of niet gehoord wordt? Het antwoord is heel simpel. Omdat hij blijkbaar niet duidelijk genoeg gesteld werd. En die duidelijkheid zit m in dit voorbeeld o.a. in de volgende twee dingen.
- De eerste is woordkeuze. Woorden als misschien, eigenlijk, en even zorgen er voor dat de ander je boodschap minder serieus neemt. Met dit soort woorden zwakken we onze boodschap namelijk af. Ze impliceren een twijfel of een onzekerheid.
- De tweede oorzaak zit m in het volume waarmee de vraag gesteld of opmerking gemaakt wordt. Zacht komt nou eenmaal minder duidelijk over. Het wordt meestal als twijfelend of onzeker geïnterpreteerd. En daarmee ook gemakkelijker genegeerd of zelfs afgeserveerd.
Noem dit de technische verklaring waarom iets wel of niet duidelijk overkomt. Het is wat we kunnen zien en horen. Er speelt echter nog iets wat bepaalt of we wel of niet duidelijk overkomen. Iets wat over de zender zelf gaat. Over hoe iemand naar zichzelf kijkt. Hoe vaak hoor je iemand zijn of haar zin niet vragend vertellen of eindigen met het woordje ‘toch’, terwijl het geen vraag is? Hij of zij zwakt de boodschap hiermee behoorlijk af. Helemaal niet overtuigend dus. Terwijl er met de inhoud van zijn boodschap helemaal niets mis is, maar zijn gedrag bijvoorbeeld vooral weerspiegelt hoe hij zich voelt in de situatie waarin hij zich bevindt. Zo was ik gisteren bij de eerste repetitie van mijn koor (in het kader van doe meer dingen waar je blij van wordt:) en toen zei de koorleider bij alles wat wij aan hem teruggaven op ietwat hoge, vragende toon: ‘Serieus?’. Een reactie waarmee hij zijn rol als enthousiaste en bevlogen leider stiekem en waarschijnlijk ook geheel onbedoeld tekort deed. Helemaal niet erg natuurlijk, maar wel een ondermijning van zichzelf. Ik – en ik denk ook anderen – vond hem namelijk hartstikke steengoed in zijn rol. En zodra hij dat zelf ook gaat voelen en geloven, kan hij (nog) duidelijker zijn boodschap aan ons overbrengen. Zo simpel werkt het.
Door je bewust te worden van hoe jij je gedraagt in verschillende situaties, kan je jouw verhaal duidelijk(er) overbrengen. Wil jij weten welke signalen jij bewust en onbewust uitzendt, kom dan eens bij me langs voor een persoonlijke kennismaking.
Groet, Eiline
 duidelijk?){kind=link}