Vorige week schreef ik al over hoe we onszelf elke dag een beetje beter kunnen leren kennen. Gewoon in ons dagelijkse leven. Ik kreeg veel reacties op de blog over mijn dochter die zichzelf beter leerde kennen tijdens het zeilen. Velen – vooral mensen die de lat hoog leggen en/of een groot verantwoordelijkheidsgevoel hebben – gaven aan zich te herkennen in de struggle van mijn dochter om haar stress te beheersen in plaats van dat de stress haar in de greep hield. En ook ikzelf zag er deze week een mooie metafoor in voor mijn eigen leven.
Aantrekken…
Zo betrapte ik mezelf er vanmorgen op dat ik sinds de start van het nieuwe (school)jaar eigenlijk niets anders heb gedaan dan zo hard mogelijk werken. We mogen immers – eindelijk – weer. Dus ik regel, ik plan en werk zoveel mogelijk vooruit en ik dubbelcheck van alles. Niet alleen op mijn werk, maar ook privé. Ik wil dat het allemaal goed loopt namelijk. En dat betekent dat ik vooral zo veel mogelijk moet doen. In zeiltermen: dat ik het zeil nog strakker aan trek omdat ik dan denk grip te hebben en lekker hard ga. Dat is mijn eerste reactie. Dat is mijn patroon. Ook al weet ik natuurlijk al lang dat het niet werkt. Dat ik het zo simpelweg het hele jaar niet volhoud. En dat ik het vooral helemaal niet fijn vind voelen. Ik voel me a-relaxed en reageer ook zo en mijn hoofd lijkt ineens veel zwaarder dan mijn lijf. Ik vrees voor de (hoofd)pijn van een klapgijp. Dus moet het anders. Ik wil het anders.
…of laten vieren?
Maar hoe dan? Ik wil namelijk nog steeds dat het allemaal goed gaat dus helemaal stoppen is geen optie. En ook nu geeft de metafoor met zeilen me richting. Mijn dochter moest als het spannend werd het touw juist laten vieren in plaats van aantrekken. Zodat niet langer de wind, maar zij zelf de controle over haar bootje kreeg. Laten vieren is dan ook niet hetzelfde als helemaal loslaten (dat geeft alleen maar klapperende zeilen en de daarbij behorende onrust). De vertaling in het engels geeft de nuance beter aan. Laten vieren wordt dan ‘Give some slack’, waarbij slack vertaald wordt met speling. Vasthouden dus, maar dan losser. Met speling. Daar zit het woord spelen in. Dat klinkt al beter. Lichter ook. En als ik even doordenk dan weet ik stiekem ook wel hoe ik kan laten vieren in mijn eigen leven. Door niet altijd alles zelf te willen doen maar ook de hulp van anderen in te roepen (waarom vergeet ik dat toch altijd weer?), door te prioriteren zodat niet alles tegelijk hoeft en door vooral ook de balans te houden tussen inspanning en ontspanning. Voldoende vrije momenten nemen dus en erop vertrouwen dat het ook dan allemaal wel goed komt. Dat ik er wel uitkom. Ik ben immers maar een klein radertje in het grote geheel. We hebben lang niet alles zelf in de hand, dat hebben we dit voorjaar wel ervaren. Mijn bootje slaat heus niet zomaar om (en wat is daar eigenlijk erg aan?) en het is gelukkig ook geen wedstrijd. En – vooral niet vergeten! – het mag ook leuk zijn. Dat zeg ik regelmatig tegen mijn deelnemers als ze worstelen, maar dat geldt natuurlijk net zo goed voor mezelf.
Niet aantrekken, maar (laten) vieren dus
Niet aantrekken, maar laten vieren dus. Dat maakt het niet alleen makkelijker, maar vooral ook leuker. Vieren betekent immers niet voor niets ook zoiets als feesten…Dus zeg ik: veel plezier met alles wat je de komende tijd oppakt en laat je vooral niet gek maken door wat je denkt dat er van je verwacht wordt of wat je van jezelf verwacht. Dan doe ik dat ook niet.
Groet, Eiline
 vieren?){kind=link}