Afgelopen dinsdag werkten vijf deelnemers van Duidelijk jezelf met mij en acteur en communicatietrainer John Serkei aan hun eigen presentatie en communicatie. Hun doel was om zichzelf zo duidelijk mogelijk neer te kunnen zetten in gesprekken en/of overleggen. En zo makkelijk als dat klinkt, het blijkt toch altijd lastig als het erop aan komt. Want natuurlijk weten we dat iets rustig vertellen met een duidelijke stem goed overkomt. En goed kijken en luisteren naar de ander hoort daar uiteraard bij. Net als een mooie open houding en passende mimiek. Als je dan je verhaal voor jezelf ook nog eens duidelijk en gestructureerd hebt, dan kan het eigenlijk niet mislukken, toch?
Ontdek je valkuilen
Maar dat het niet zo eenvoudig is, weten we allemaal ook wel. Want weten hoe iets werkt, is iets anders dan voelen hoe iets werkt. En daarom werkten we deze dag met een acteur. De acteur zette de deelnemers in hun eigen gespreksmethoden, (non-) verbale taal en emotie. Zodat ze zich bewust konden worden van wat ze doen of juist laten in gesprekken en situaties. Zo ontdekte een van de deelnemers dat hij in gesprekken eigenlijk al heel snel het contact verliest. Hij blijft evengoed wel praten en verliest de aandacht van de ander daardoor helemaal. Een andere deelnemer vindt het juist moeilijk om haar grenzen aan te geven. Zij zegt te weinig wat ze zelf echt graag wil en doet wel veel toezeggingen aan anderen. Zij verliest dus juist het contact met zichzelf. Ook ervoeren de deelnemers zelf hoe vaak we ons eigen verhaal afzwakken door niet concreet te zijn en het vooral niet te persoonlijk te (willen) maken. Waardoor het veel minder raakt dan zou kunnen en we juist aan kracht verliezen.
Voel jouw anker(s)
Door eigen situaties na te doen in een spelsituatie ontdekken de deelnemers de momenten waarop het misloopt. Waar dit niet kan/gebruikelijk is in echte situaties, kunnen we de tijd nu wel even stopzetten naar specifieke momenten. Het moment waarop het contact verloren ging, de aandacht bij de ander verslapte of waarop we zagen dat de ja eigenlijk een nee was. We zoomen als het ware op dat moment in. Wat gebeurt er dan (met je)? Wat denk je dan? En waar voel je het in je lijf? Dat wordt je anker. Het signaal aan jezelf als je de grip verliest. Dat is dus iets wat je moet ervaren/voelen om het te weten. Of zoals een van de definitie van ervaren luidt: het te zien met je hart. Zodat je het ook in andere gesprekken gaat herkennen. Want als je dat kunt, kun je ook altijd de weg terug weer vinden. De technische oplossing (in dit een geval meestal een gesprekstechniek) is immers het probleem niet, zo ervoeren de deelnemers gisteren ook allemaal!
Wil jij je ook bewuster worden van je eigen presentatie en communicatie? Je eigen ankers inbouwen? En steeds beter dan wel sneller gaan herkennen wanneer en hoe je kan bijstellen? Kom dan gerust eens zelf ervaren – oftewel zien met je hart – wat ik voor je kan betekenen.
Groet, Eiline
