Mijn kids gingen deze vakantie een weekje leren zeilen bij WV Flevo in Harderwijk. De oudste twee waren al vaker geweest en haalden beiden hun CWO-3 diploma. Mijn dochter deed het voor het eerst dit jaar. En wat leerde zij ongelooflijk veel. Niet alleen over hoe je overstag gaat, welke knopen je het beste kunt gebruiken om je bootje vast te leggen en welke windrichting je waar brengt, maar vooral over zichzelf. Mijn kleine dappere meid kreeg het behoorlijk te verduren met een stevige wind en een onzekere groep meisjes. Ze wilde aan het einde van dag twee dan ook het liefste de handdoek in de ring gooien. Na een goed gesprek met ons en een peptalk van haar broers trok ze woensdagochtend toch weer vol frisse moed haar wetsuit aan en verscheen aan de start van een nieuwe zeildag. Het verschil? Ze besefte dat stoppen haar niet verder zou helpen.
Herken het patroon
‘Deze week gaat niet alleen over leren zeilen, maar is bijna een les in het leven’, zo vertelde ook een moeder van een van de andere meisjes me tijdens het ophalen. En dat kon ik alleen maar beamen. Mijn dochter was blijkbaar niet de enige die zichzelf – ook nu weer – tegenkwam. Al haar onzekerheid speelde op als ze in het bootje zat. ‘Ik kan geen moment even lekker zitten in mijn bootje, mama’, vertelde ze me aan het einde van dag twee. ‘Ik krijg stress omdat alles tegelijk moet. Touw vasthouden, roer draaien, bukken…’. Ze had dan ook al twee keer de giek tegen haar hoofd gekregen door een klapgijp. Pijnlijk, maar vooral ook schrikken. Reden genoeg om op te geven, zou je denken. Totdat ik van de instructrice hoorde wat er met mijn dochter gebeurde op het water. ‘Ze kan het allemaal, maar zodra ze het moet laten zien, krijgt ze paniek en maakt ze fouten’. Hoe herkenbaar. Want op school gaat het niet anders. Tijdens de thuislessen in corona zag ik dat ze alles makkelijk kon, maar tijdens de toetsen daarna, kwam dat er lang niet altijd uit. Zodra ze het gevoel heeft te moeten presteren, neemt de stress het van haar over, gaat ze versnellen en maakt ze veel meer fouten dan nodig. Met als gevolg dat ze alleen maar onzekerder wordt over haar eigen kunnen en de situatie zich herhaalt. Dat noemen we een gedragspatroon. Iedereen heeft dit soort patronen in zijn of haar leven. De meeste patronen helpen je in je dagelijkse leven en zorgen ervoor dat er heel veel vanzelf gaat, maar er kunnen ook belemmerende patronen tussen zitten. Door die te gaan herkennen, kan je ze aanpakken en ervoor zorgen dat ze je niet langer belemmeren.
Overwin jezelf
Zonder er verder over uit te willen wijden, weet ik wel ongeveer waar dit belemmerende patroon van mijn dochter vandaan komt. Dat draaien we niet meer terug. We kunnen echter wel vooruit kijken en haar de mogelijkheden geven om dit patroon te doorbreken. En doorbreken doe je niet door te stoppen of door de lastige situatie te vermijden. Dan verandert er namelijk niets. Doorbreken doe je door lastige situaties aan te blijven gaan. Maar dan bewust. Zodat je iets anders kunt proberen. Iets wat misschien wel beter werkt voor je. Voor mijn dochter betekende het dat als ze voelde dat de stress toenam het zeil juist moest laten vieren in plaats van harder aantrekken. Zodat de druk – of liever gezegd de wind – letterlijk wegviel. En ze kon voelen dat ze de baas was in haar eigen bootje. Dat ook zij relaxed kon zeilen als ze dat wilde. En ook al lukte haar dat niet altijd, het lukte haar gedurende de week wel steeds vaker waardoor haar zelfvertrouwen ook langzaam weer toenam. Dat is hoe het werkt. Dat is hoe je de gedragspatronen die je niet langer helpen doorbreekt en jezelf – of eigenlijk je eigen angsten en onzekerheden – overwint.
Jezelf begrijpen, maakt je sterk(er)
Mijn dochter heeft haar diploma CWO-1 uiteindelijk toch niet gehaald. Jammer, maar helemaal niet erg, zo vertelde ze ook zelf vol trots aan haar vriendinnetje thuis: ‘Ik heb het niet gehaald, maar dat geeft helemaal niets, want het is maar een papiertje en ik weet nu dat ik het wel kan als ik wil’. En met dat vertrouwen kan ze ook andere lastige, voor haar stressvolle situaties steeds makkelijker het hoofd bieden. Ze heeft zichzelf deze zomer een beetje beter leren kennen en weet daardoor steeds beter wat voor haar werkt en hoe ze zichzelf ook in lastige situaties weer goed – en sterk – kan laten voelen.
Jezelf leren kennen moeilijk? Niet als je weet waar je moet kijken
Jezelf leren kennen moeilijk? Als een kind van acht het kan, kan iedereen het. In alles wat je doet, zit immers de gelegenheid om jezelf beter te leren kennen (lees ook mijn eerdere blog hierover met daarin 2 manieren hoe je hier direct zelf mee aan de slag kan). Als je maar weet waar en hoe je moet kijken. En – misschien nog wel belangrijker – ook bereid bent om te kijken en iets nieuws te proberen. Vind je het lastig om naar jezelf te kijken? Ik kan je er ook bij helpen, mijn dochter hoefde het deze week ook niet alleen te doen, maar kreeg een zetje van haar zeiljuf en van ons en dat kan soms net het verschil maken.
Groet, Eiline
PS: Deze bloembak kwam ik deze zomer tegen tijdens een wandeling door Amsterdam en die moest ik natuurlijk even op de foto zetten.
